Aida* en haar familie ontvluchtten Iran nadat in hun community geweld uitbrak. Na een zware reis kregen ze eindelijk de kans om de Middellandse Zee over te steken, op weg naar Griekenland hoop op nieuw leven.
Aida en haar oudste zoon haalden het op de eerste boot, met haar man en twee jongste kinderen op een tweede boot. Toen ze eenmaal was geland, werd ze geschokt toen ze hoorde dat de tweede boot was teruggekeerd naar het Turkse vasteland. De rest van haar familie heeft het nooit gered en is sindsdien teruggestuurd naar Iran.
Voor Aida is het gescheiden zijn van haar familie al hartverscheurend genoeg. Het leven is voor haar niet verbeterd sinds ze in Griekenland aankwam. De afgelopen zeven maanden zijn Aida en haar oudste kinderen vastgehouden in het vluchtelingenkamp Moria op het eiland Lesbos. Moria, een kamp dat gebouwd is om 3.100 vluchtelingen te huisvesten, heeft er maar liefst 10.000 tegelijk gehost. Momenteel zijn er 6000 vluchtelingen, en er komen er elke dag veel meer bij. Duizenden zijn minderjarigen. Ze vluchten voor een onvoorstelbare situatie, alleen om een hopeloos alternatief te vinden. De helft is kind en honderden zijn niet-begeleide minderjarigen.
De duizenden dienen
De belangrijkste rol die de Reach Beyond teams speelden, was het ondersteunen van Remar met voedseldistributie. In principe is de distributie van voedsel en water niet moeilijk en wordt de voorziening verzorgd door de Griekse regering. Gezien het aantal mensen dat voedsel nodig heeft en de spanningen die in de rij optreden terwijl mensen wachten, plus de variabele weersomstandigheden en voedselkwaliteit, wordt de taak veel complexer en uitdagender voor elk missieteam. Maaltijden worden driemaal per dag uitgedeeld om 7.30 uur, 12.00 uur en 16.00 uur. Het team moet elke keer ongeveer een uur van tevoren aanwezig zijn om de goederen in ontvangst te nemen.
‘Het kampleven hier is zwaar, maar als je een handicap of een blessure hebt, is het leven een constante strijd, zo niet onmogelijk. Hevige regen betekende natte omstandigheden en weinig slaap, wat resulteerde in een gespannen ontbijt voor ons, ‘zei Julia. ‘Een zware aanwezigheid van de politie droeg bij aan de dreigende sfeer. De mannen staan beschut in de rij, maar de vrouwen – zelfs ouderen, zwangere – staan in de rij. Voedsel gaat snel uit, dus als je even je ogen dichtdoet, verlies je je kans zeker. ”
Omdat voedsel en water onmisbaar zijn, is dit geen taak die een dag vrij kan nemen. De leiding van Remar werkte al meer dan een jaar zonder een vrije dag.
Reach Beyond vrijwilligersgroepen om te helpen zijn hard nodig om te helpen bij de voedselverdeling!
