De achtjarige Effie * zag er behoorlijk verdrietig uit. Ze was een beetje doorverwezen in een poging te achterhalen waarom ze niet uitging om te spelen en waarom ze niet at. Verdriet leek zelfs haar enige diagnose te zijn.
Ze was onderweg zeker haar glimlach kwijtgeraakt. Nadat ik de medische geschiedenis had doorgenomen en haar had bekeken zonder een specifieke reden voor haar problemen te vinden, vroeg ik via de vertaler wat er thuis aan de hand was. Was haar vader daar? Kon de familie opschieten? Heeft iemand haar op een of andere manier pijn gedaan?
Negatieve antwoorden op deze vragen brachten me nog een keer bij de moeder. Ik vroeg: ‘Is er iets met jullie allemaal gebeurd op weg naar de kampen?’ Op dat moment zei ze dat haar dochter getuige was geweest van de dood van een tante tijdens de vlucht uit Myanmar. De medische school, en trouwens, veertig jaar oefenen, bereidt je hier niet veel op voor. Ze lieten me voor haar bidden – voor hen – en dat deden we, en vroegen onze Vader om wat genezing te brengen voor het gezin en vooral voor Effie.
Maar we wisten dat ze wat zachte coaching en counseling in dezelfde taal nodig zou hebben om weer gezond te worden. Er is een Nederlandse NGO in het kamp die traumabegeleiding geeft en we zijn met haar naar die kliniek geweest. Deze verhalen zijn overal, maar af en toe raak je verstrikt in de pijn en ellende van een heel volk door de ogen en het hart van een klein meisje .
Bid voor Effie. Blijf bidden voor de Rohingya. Het einde is nog lang niet voorbij. En bid ondertussen dat degenen die in het kamp kunnen zijn en het licht van Jezus op een meer open manier delen, precies de juiste woorden zullen vinden om te delen. – Dr. Steve Nelson
Reach Beyond bouwde en bemande een medische kliniek in het Rohingya camp in cox-bazaar in 2018-2019, ook in 2020 gaan we door met het ondersteunen van dit werk onder de vluchtelingen.
* -namen veranderden
