De portcabines staan in rijen opstelt, 1500 vluchtelingen noemen dit hun thuis. Meters hoge hekken, een avondklok, de beveiliging en prikkeldraad. Een tijdelijk thuis is dit niet meer te noemen. Janeb de afghaan die ik spreek, vertelt: “ik ben hier 6 geleden op Lesbos aangekomen met een boot, nu woon in hier alweer bijna 5 jaar” in afwachting op zijn een asiel aanvraag. “Nu heb ik airco” voegt Janeb lachend toe, “het wordt alleen maar beter!”. Als ik vraag waar hij op hoopt, verdoft zijn blik, “iemand zijn, werken voor mijn eten” verzucht Janeb en beide staren we in de lege ruimte tussen portcabines, uitzichtloos.
De dagen in het kamp vullen zich met het uitdelen van hygiëne middelen, dozen met gedoneerde kleding uit uitpakken en sorteren. Dienstbaar zijn, aanwezig zijn is onze taak. Zo loop ik op de duur rond met een klein jongetje in mijn armen terwijl zijn moeder de dozen met kinderkleding doorgraaft naar het mooiste shirt, ze mag namelijk maar 3 items meenemen uit de ‘boetiek’.
Als ik met het team debrief komt de ‘waarom’ snel vraag naar boven. Je vlucht uit je land om in vast te komen te zitten in een kamp in Griekenland, waar je niets kan of mag, die uitzichtloosheid verward ons. Als zendeling is het werk in het kamp ook uitzichtloos, we mogen ons geloof niet delen of getuigen dat we Christen zijn. Het is voorwaarde om toegang te krijgen tot deze kampen die vaak gefinancierd zijn door de EU.
Natuurlijk bidden we voor de mensen die we die dag hebben leren kennen. Dan dringt het tot mij door… er is een verschil, tussen bidden voor- en het zegenen van vluchtelingen. Bidden; is mensen bij God brengen, zegenen; is God bij de mensen brengen. Zijn aanwezigheid heeft mijn leven verandert, en ik ben heilig van overtuigt dat het ook het leven van de vluchteling zal veranderen, ook die van Janeb. Mijn stille gebed tijdens het werk in het kamp verandert van bidden voor, tot uitspreken van zegen over mensen, over de gesprekken zelfs over kleding. Zegenen is Gods alomtegenwoordigheid uitspreken!
Wij kennen allemaal de bekende woorden van de zegen van Mozes uit Numeri 6: “Moge de HEER u zegenen en u beschermen, moge de HEER het licht van zijn gelaat over u doen schijnen en u genadig zijn, moge de HEER zijn gelaat u toe wenden en u vrede geven”. Maar in het vers ervoor en erna staat een machtige belofte voor Gods dienaren! Als we met deze woorden de volken zegenen zal God volk zegenen! Beloofd is beloofd!
Als je niet weet hoe of wat je moet bidden, zegen dan!
Wim
Wim en Nienke de Groen zijn sinds 2011 door de organisatie Reach Beyond als zendelingen uitgezonden, ondersteunt door hun thuisgemeentes in Ridderkerk en Woerden. Na 8 jaar in Ecuador te hebben gediend, verhuisde Wim en Nienke met hun kinderen in Spanje. Vanuit daar verzorgen ze toerusting van zendingswerkers, en starten en begeleiden ze ontwikkelingsprojecten in de regio.
